Tagarchief: fictie

XCVII. Buiten

Geplaatst op juli 22, 2017 door

Rick sloeg zijn armen om Milo heen en Milo deed zijn ogen dicht. Zo bleven ze een hele tijd staan, aan het einde van de gang die naar de hoofdingang van de kliniek leidde. Milo voelde zich een beetje nerveus, … Lees verder →

Geplaatst in Milo Morris, Random writings, Schrijfsels | Tags: , | 4 reacties

XCVI. Piano

Geplaatst op juli 11, 2017 door

Het regende die morgen alweer pijpenstelen. Milo voelde zich neutraal en dat was het beste wat hij kon wensen, want heel veel dagen dat hij zich hier veel meer dan waardeloos had gevoeld waren er tot dusverre nog niet geweest. … Lees verder →

Geplaatst in Milo Morris, Random writings, Schrijfsels | Tags: , , | 4 reacties

XCV. Precies

Geplaatst op juli 8, 2017 door

Iemand in de groepstherapiesessie had hem gevraagd wanneer hij weer een plaat zou opnemen en Milo was compleet dichtgeklapt op die vraag. Hij had de hele sessie verder geen woord meer gesproken, ook niet toen hem andere vragen werden gesteld, … Lees verder →

Geplaatst in Milo Morris, Random writings, Schrijfsels | Tags: , , , | Een reactie plaatsen

XCIV. Nooit

Geplaatst op juli 4, 2017 door

Milo keek naar buiten, langs Odette, zijn persoonlijke begeleider oftewel zijn persoonlijke psych. De lucht was strak donkergrijs en het regende gestaag. Zoals tegenwoordig elke dag. “‘Beroemd zijn’ is volkomen arbitrair,” snauwde hij, nog min of meer als antwoord op … Lees verder →

Geplaatst in Milo Morris, Schrijfsels | Tags: , , | Een reactie plaatsen

XCIII. Alles

Geplaatst op juni 30, 2017 door

“Toen mijn moeder omkwam bij dat vliegtuigongeluk,” Milo ging er voor het gemak maar even vanuit dat de meeste mensen dat wel wisten uit de pers (het was immers honderden keren vermeld, in elke bio die er ooit over hem … Lees verder →

Geplaatst in Milo Morris, Random writings, Schrijfsels | Tags: , , | Een reactie plaatsen

XCII. Reactie

Geplaatst op juni 26, 2017 door

Wekenlang zweeg Milo vervolgens tijdens allerlei groepssessies, zelfs wanneer hem een vraag werd gesteld. Maar toen iemand dan uiteindelijk iets zei waar hij op reageerde, wist hij dat hij niet meer terug kon. Het gebeurde vrij onverwacht. Om hem uit … Lees verder →

Geplaatst in Milo Morris, Random writings, Schrijfsels | Tags: , , | Een reactie plaatsen

XCI. Lucht

Geplaatst op juni 19, 2017 door

Milo zat in een hoek in de gezamenlijke ruimte, zijn knieën opgetrokken op zijn stoel, zich zo klein mogelijk makend, en keek naar hoe zijn medepatiënten zich bezighielden met het maken van tekeningen en andere handenarbeid. Allemaal mensen tussen de … Lees verder →

Geplaatst in Milo Morris, Random writings, Schrijfsels | Tags: , , | Een reactie plaatsen