WE-300: Vertrekken

Een aantal dagen dacht ik erover na wat ik moest schrijven rondom het woord ‘vertrekken’, de opdracht bij Plato voor de WE-300 voor de maand september. Tot ik vanmiddag iemand sprak die zich opwond over de blokkades op de A12 voor actiegroep Extinction Rebellion en in dat kader zei dat we, als Nederland, niet zo veel geld moesten uitgeven aan maatregelen om het klimaat te helpen stabiliseren. Vooral de kreet dat de natuur het vanzelf uiteindelijk wel op zou lossen inspireerde me. Dus…:

De zon komt op. En ondanks de omstandigheden is het een prachtig gezicht als altijd. Zittend in de opening van mijn tent sluit ik mijn ogen, geniet van de warmte nu het nog niet te heet is.
Vandaag wacht ik. Vandaag wachten we. Want we weten: vanavond is het over.
Het is niet alleen de schuld van de mens. Afijn, dat het aan het begin van deze eeuw op sommige plaatsen op de planeet te heet werd om te leven, dat is natuurlijk wel te wijten aan de manier waarop de mensheid haar bestaan had ingericht en vele tientallen jaren volhield. En ook toen het duidelijk werd dat de mensheid de hoofdschuldige was, weigerden de meesten er iets aan te doen. Eerst riep men massaal dat de opwarming van de aarde onzin was, want “hier sneeuwt het!” en “het heeft hier nog nooit zo hard geregend!”, enzovoort. En toen het niet meer te ontkennen was dat de aarde wel degelijk opwarmde, riep men: “De natuur lost het wel op!”
De zon zelf zorgde uiteindelijk voor de rest. Zonnewind rukte meedogenloos aan de atmosfeer. Of die nu kwetsbaarder was geworden door de hogere temperaturen op de aarde of niet, daar zijn wetenschappers het niet over eens geworden. Maar feit is dat de zonnewind er elk jaar, elke dag, elk uur, elke minuut voor zorgde dat de atmosfeer steeds dunner werd. Dat viel het eerst op boven de noordpool, waar vroeger, toen het kouder was, nog wel eens noorderlicht te zien was. Maar er was niets wat we konden doen. Daaraan niet.
Dus de natuur lost het inderdaad uiteindelijk op. De natuur, zijnde de zon en de planeet, verjagen ons voorgoed. De laatste exemplaren van het menselijke ras sterven vandaag, in de door onszelf veroorzaakte, uitgestrekte woestijn. Vanavond bestaan we niet meer.