Wie ben ik?

Een megaveel gestelde vraag bij sollicitaties is: “Wie is [jouw naam]?” Diezelfde vraag kreeg ik pasgeleden ook weer, toen ik ergens zat om een freelance opdracht binnen te slepen als toegepast psycholoog. Plichtsgetrouw, of misschien meer niet echt nadenkend bij wat die vraag eigenlijk inhoudt, begon ik op te noemen wat voor werk ik doe, wat ik hiervoor heb gedaan en wat mijn ambities zijn. Logisch, zeg je. Is het ook. Maar toen ik mezelf dezelfde vraag nog eens stelde, op een avond terwijl ik voor de spiegel in de badkamer stond om mijn tanden te poetsen, had ik een antwoord in één woord: “Schrijver.”

En dat klopt. Ik kan van alles en nog wat over mezelf zeggen, maar first en foremost ben ik schrijver. Geen beroemde, nee. Ik heb pas één boekje uitgebracht en ik heb verder nix anders dan een slecht gelezen weblog op WordPress.com, waar ik ooit eens beweerde dat het niet uitmaakte of ik werd gelezen omdat ik nou eenmaal vooral voor mezelf schrijf. En dat is best wel waar, want ik moet schrijven. Moet! Als ik niet schrijf, word ik onaardig en chagrijnig en uiteindelijk ongelukkig. Maar toch: inmiddels wil ik dat mensen lezen wat ik schrijf. Zo veel mogelijk mensen. En dat gebeurt nu te weinig. Of zeg maar: niet.

Minder ‘men’ en meer ‘mij’

Dat ik het voorheen geen drama vond dat ik niet of nauwelijks een publiek bereikte kwam in eerste instantie doordat ik me afvroeg waarom er überhaupt iemand geïnteresseerd zou zijn in wat ik te zeggen heb, en daarna doordat ik bang was dat mensen mijn schrijfsels niet goed zouden vinden. Grappig wel dat ik dit in de verleden tijd schrijf, want dit heb ik eerlijk gezegd nog steeds wel. Allebei.

Maar toen ik die avond hardop tegen mezelf zei dat ik schrijver was, bedacht ik dat ik dat dan ook maar helemaal moest zijn. En dat ik nog wel blogjes wil schrijven over onderwerpen die me bezig houden, maar vooral met een hartstikke persoonlijke inslag – met veel minder ‘men’ en veel meer ‘mij’.

Ik ben niet hip

Ik vertel het je alvast: ik ben geen hippe, goedgeklede en perfect gemake-upte millennial met een blits leven en allemaal schitterende moderne inzichten. Ik ben een beginnende vijftiger maar wel met een beetje een twist: ik ben dan wel niet hip maar wel vlot, vrijgezel en heb, nee serieus, nog nooit een relatie gehad, ik heb geen kinderen maar wel een kat, ik woon in een klein, oud huisje in het inmiddels wél hippe Tilburg, mensen en hun gedrag zijn mijn specialiteit en ik heb een gevoelsleven waar je u tegen zegt. Dat laatste in de breedste zin van het woord.

En precies daar ga ik meer over schrijven. Hier. En overal waar het maar kan. Want ik wil zijn wat ik ben: schrijver. En wel een schrijver met een publiek. Dus volgende keer dat je hier komt: bring a friend. Want ik ben best leuk gezelschap. Voor vijftigers, maar ook voor millennials. En alles wat daar tussen en omheen zit.

Wil je me spreken? Mail dan naar thejackles@gmail.com.