Zo, dat schiet op. Had de ene opdracht nog niet vervuld en de volgende stond er alweer! Inspiratie was dun gezaaid, maar er is een poging ontstaan. Ook te beschouwen als preview voor een groter project (daarover later misschien meer). However, without further ado:
Een keuze
Zichzelf aankijkend in de spiegel bracht hij zijn rechterhand met daarin een kohlpotlood naar zijn gezicht om de dunne, zwarte lijntjes tussen de wimpers onder zijn ogen te retoucheren.
Hij leidde een leven waar miljoenen mensen jaloers op waren maar had een gloeiende hekel aan zijn vak. Fotomodel. Al vijftien jaar. Ongelofelijk dat iemand zich zo lang bezig kon houden met iets wat hij zo verschrikkelijk vond.
Maar hij hield van pronken met zichzelf. En hij was werkelijk bloedmooi. Zo mooi dat mensen ongoddelijke bedragen neertelden om wat fotootjes van hem te kunnen nemen. Werkelijk ongoddelijke bedragen.
Inmiddels was hij tweeëndertig jaar, maar nog steeds engelachtig. Een bleke, strakke huid, dik, schouderlang donkerblond haar, een rechte, mannelijke kaak maar een kleine, vrouwelijk aandoende neus, volle lippen, hoge jukbeenderen en grote laserblauwe ogen die omkranst werden door lange, krullende wimpers. Hij was nog steeds slank maar gespierd, had nog steeds goedgevormde schouders en billen waar mensen (vrouwen én mannen) zich voor omdraaiden. Zijn uitstraling was nog steeds die van een opstandige tiener.
Hij knipperde langzaam met zijn ogen terwijl hij naar zijn eigen perfecte gezicht keek in de spiegel, schudde zijn haar naar achteren, keek zichzelf doordringend aan.
Perfect.
Hij stopte het potlood weg in de binnenzak van zijn leren jas en ging één van de toilethokjes binnen die zich tegenover de spiegels bevonden. Zittend op de toiletbril, zijn rechtervoet op ooghoogte tegen de deur van het hokje, snoof hij een beetje cocaïne van de rug van zijn hand. De restjes likte hij zorgvuldig af.
Even wachten op de hit -.
Zo.
Hij zette een blik op die mensen graag van hem zagen, de blik die de mensen ook het verst van hem vandaan hield – onverzettelijk, koud – en verliet de toiletruimte om zich weer in de drukte te mengen.
Jackles 
Oei, hoop dat het toch nog allemaal goed gaat komen.
Aargggg! Om deze redenen doe ik dagelijks een back up…
Dang, da’s zuur! Is het ondertussen opgelost? Heb het ook een keer meegemaakt en sindsdien schrijf ik alles weg naar een externe harde schijf. Misschien een ideetje?
Ja wat een paradox eigenlijk, het ene moment sta je in de spotlights terwijl je twee tellen eerder nog moederziel alleen je lijntje zat te trekken…
wat een tegenstrijdigheid he? Wel heel realistisch geschreven… Ben blij dat ik lelijk ben;-) mensen kijken soms om maar daar lig ik niet wakker van;-)
Fijn weekend! Liefs Melody
Nou inderdaad lekker op dreef. Zo zie je maar dat je soms teveel let op hoe mensen er van buiten uit zien (gossie wat een spetter), terwijl er dus echt een kans is dat het van binnen allemaal zo rot is..
Wat een triest leven eigenlijk. Jammer dat het zo kan lopen.
WAUW, wat ziet jouw log er gaaf uit zeg !!
Eenzaamheid ten top.
De zorg voor je zelf verloren in “een lijntje en streven naar perfectie”. kan het nog triester?
Het schijnt een hard bestaan te zijn in de modellenwereld.
Mooie WE.
kom deze kouwe kikker niet graag tegen ,jammer dat hij zich zelf zo duur verkocht
mooie WE.
schrijnend die tegenstelling tussen succes en eenzaamheid.
eenzaamheid, die hij -zoals het lijkt- zelf ook zoekt, met zijn blik die de mensen het verst van hem vandaan hield.
(kan je maar beter 40 kilo teveel wegen en een sociaal leven hebben 😉
Je zet die man en zijn triestigheid goed neer. Een vette bankrekening maar dit is de prijs die hij betaalt. Tot dat er geen lijntjes trekken meer helpt.
Je overtreft jezelf hier Jackles. Hopelijk ben je er zelf ook tevreden over.
je hebt het met zorg geschreven.Ik vond het leuk om te lezen.
Soms kan schoonheid een straf worden.
en dat laat je hier heel goed zien.
kan een mooie wereld zijn de modellenwered maar zoals je zelf in je verhaal laat doorschemeren het is vaak maar uiterlijke schijn.
Mooie WE
gr Joke
Wat een mooi verhaal! Het doet me denken aan die film met Peter Sellers die geen echte relatie aan kan en op het eind heel triest zijn beginzinnen herhaalt die je aan het begin van de film nog geloofde. Ik ben vergeten hoe de film heet(iets van Don Juan?)
Jee mooi aan de buitenkant en leeg aan de binnenkant. Sneu …
Hi Jackles, long time, no see.
Een echte narcist heb je hier beschreven. Erg blij met zichzelf en minachtend naar de rest van de mensheid.
Een ouderwets goed geschreven Jackleslog.:-)
Wà je noem eên vèrassend einde!
Annie zeg gedagies.
Had je een voorbeeld van een man in je hoofd toen je hem zo levendig beschreef?.. Prachtig verhaal leest lekker vlot weg… en er is altijd meer dan 1 kant van een verhaal… zo blijkt maar weer…
mmmmmmmmm…iemand op het oog? ik ken zo toc een aantal artiesten..of meen te kennen..je weet wel van de tv..
het is en mooi verhaal met de zorg verborgen in de toekomst.. en natuurlijk in het gebaar “ik zorg wel voor mezelf”..
grts