Empathie

“Ik weet precies hoe je je voelt!”
Nietwaar. Je hebt er geen idee van hoe ik me voel. Het enige waar jij je een voorstelling van kunt maken, is van hoe jij je misschien zou voelen in deze situatie. Maar ‘precies’ zoals ik me voel? Nee.

Iedereen is een optelsom van allerlei dingen, die iedereen ook nog eens op haar of zijn geheel eigen manier meemaakt, interpreteert en zich eigen maakt. Niemand, maar dan ook niemand, voelt zich wanneer dan ook ‘precies’ zoals een ander – simpelweg omdat het niet kan. Iedereen heeft ongeveer dezelfde bouwsteentjes tot zijn beschikking in het leven, dat is waar, maar iedereen gebruikt ze anders. En bij sommigen zijn sommige steentjes kleiner of groter dan bij een ander.

Niemand voelt zich ooit precies zoals iemand anders. Simpel. Zeg het dan ook niet meer.

“Het kan altijd erger!”
Weet ik. En toch is dit nu even het allerergste wat er ooit had kunnen gebeuren. Ga je degene die zich rot voelt vertellen dat zij of hij daar geen recht op heeft? Moet je dankbaar zijn dat alleen maar het dak van het huis is afgewaaid en dat de vier muren nog staan? Wie ben jij om uit te maken wat iemand anders erg vindt? Wie ben jij om uit te maken wat erger is?

Iemand die net is ergs is overkomen, heeft geen perspectief nodig. Perspectief is beledigend. Helemaal als iets vers is en onnoemelijk veel zeer doet. Als jij aankomt met je perspectief, suggereer je dat je ‘precies weet hoe diegene zich voel’. En dat doe je niet. Ga weg met je ‘het kan altijd erger’.

“What doesn’t kill you makes you stronger!”
Onzin. What doesn’t kill you, doesn’t kill you. Dat is het enige. Het is belachelijk om tegen iemand die net zijn beide benen kwijt is geraakt, maar dat heeft overleefd, te zeggen dat datgene waar hij niet dood aan gaat hem sterker maakt. Je benen kwijt zijn maakt je niet sterker.

Wat zeg je? Moet iemand dan maar geestelijk sterker leren zijn? Misschien kan die persoon dat wel niet. Omdat de bodem onder zijn bestaan is weggeslagen. Wie ben jij om te vinden dat iemand ergens sterker van wordt? Je weet nooit ‘precies’ hoe iemand zich voelt, weet je nog? De kans zit erin dat je zelfs met je grootste voorstellingsvermogen niet eens in de buurt komt van wat iemand ooit zou kunnen voelen

“Het wordt tijd dat je het achter je laat.”
Waarom? Zit er een ‘tenminste houdbaar tot’-datum op iemands gevoelens? Mijn kat overleed alweer bijna drie jaar geleden. Mag ik dat niet meer erg vinden? Hoezo niet?

Was jij sneller door je rouwperiode heen dan ik? Fijn voor je. Maar maakt jou dat een beter mens? Ben je vergeten dat de bouwsteentjes die jij hebt misschien van vorm en grootte verschillen van die van mij?

We bouwen niet allemaal hetzelfde paleis. Want dat kan niet, als we allemaal verschillende vormen steentjes hebben. We doen wat we kunnen. Jij. En ik.