Frustratie

De kreet ‘Zonder respect geen voetbal’ houdt na elk weekend minder in. Blijkbaar kunnen spelers, wanneer ze van het veld af zijn, het wekelijks niet nalaten voetballers van de tegenstander minstens verbaal lastig te vallen.

Als ik ‘de media’ moet geloven, en dat doe ik dan voor het gemak maar eens, maakte één van mijn favoriete voetballers van de Eredivisie zich afgelopen zaterdagavond schuldig aan het na de wedstrijd in de kleedkamer uitkafferen van één van zijn tegenstanders. De woorden die hij schijnbaar heeft gebruikt herhaal ik niet, maar ze kunnen op geen enkele manier mijn goedkeuring wegdragen.

Voor deze man heb ik oprechte bewondering, voor alles wat hij is en doet. Ik hoop dan ook dat iemand een lastercampagne is begonnen, want ik kan me niet voorstellen dat hij precies dat gedaan en gezegd heeft waarvan hij wordt beschuldigd. Maar als bovenstaande waar is, dan is mijn respect zojuist het raam uit gegaan.

Ik denk dat het veilig is om te zeggen dat meer spelers zich bevuilen aan zulk gedrag. En wat daaraan het meest beschamend is, we hebben het hier niet over straatschoffies, maar over veel te vet betaalde profs. Die zich gedragen als kleine kinderen.

Aan alle voetballers, Eredivisie of niet, de volgende opdracht: Jongens, hou nou toch op je eigen sport te verzieken! Maar ik vermoed dat er door de heren haantjes vast niet geluisterd zal worden naar een gewone liefhebber van het spelletje.