Jackles heeft een paar vreemde dagen achter de rug, maar nu ze weer terug komt in het normale ritme van de dag lijkt het erop dat alles weer een beetje op zijn plaats valt. Dus waagde ze zich weer eens aan de Write on Wednesday bij Marloes. Twee woorden, deze X (net zoals vorige X, maar die heeft Jackles aan zich voorbij laten gaan):
verhuizen (onovergankelijk werkwoord)
1 van plaats of woning veranderen
2 de inboedel van een ander overbrengen
mist (de: misten)
1 zeer laaghangende bewolking
Zie hieronder Jackles’s poging in ieder geval iets te schrijven.
Mist/verhuizing
Zijn verhuizing ging de mist in. Hij stond in de lege, spierwit geverfde woonkamer van zijn nieuwe huis en vroeg zich af of hij dat heel erg vond. Er ging zo veel de mist in de laatste tijd.
Binnen niet al te lange tijd was zijn verloofde bij hem weg gelopen, had hij er drie andere veel te jonge en veel te blonde vriendinnetjes doorheen gejaagd die hem nu haatten als de pest en, godbetert, was hij verliefd geworden. Echt verliefd.
Op een vreemde.
Op iemand die hij nog nooit echt had ontmoet.
Op een schim. Op iemand die hier niet was en ook nooit hier zou zijn.
Alleen de gedachte aan haar indringende ogen en haar donkere haar ontroerde hem tot diep in zijn ziel.
En nu stond hij hier, in zijn gloednieuwe huis, twijfelend of hij het überhaupt wel had moeten kopen, de helft van zijn meubels verdwenen met de vrachtwagen waarmee ze hier uit hadden moeten komen en tot overmaat van ramp was er geen water en geen elektriciteit.
Alles wat er mis kon gaan ging mis.
Hij voelde zich leeg en onbeschrijfelijk eenzaam.
Hij vroeg zich af of dit zijn verdiende loon was voor alle leugens die hij in zijn leven had verteld.
Karma?
‘Zo werken die dingen nou eenmaal.’
Buiten voegde de laaghangende bewolking de daad bij zijn gedachten en maakte de overkant van de nog onbekende straat onzichtbaar. Misschien had hij niet moeten verhuizen. Of misschien moest hij wel gewoon helemaal weg van hier.
Kenden zij elkaar soms al?
Dus zo is het begonnen. Hebben ze in de tussenliggende jaren geen contact meer gehad? Eigenlijk heel triest! Maar weer ongelooflijk goed geschreven!
Geniaal! je hebt weer de juiste toon gevonden.
@ Molly: nee… Jesse’s intuïtie vertelde hem dat Aiden meer van zijn soort was. En Jesse’s intuïtie zit er zelden naast.
@ trui: inderdaad… op hoe dat kwam kom ik als het goed is nog wel terug!
Ik heb je andere verhalen niet helemaal gevolgd, dus dan is het wat lastiger om deze wending te verklaren misschien. Maar zonder dat ik het helemaal kan plaatsen vind ik het goed geschreven.
Groetjes
Alissa
Deze ontbrak nog in de serie… Ik hou van ontmoetingen. Thanks Jackles!!
Spanning! Maar zij kende elkaar dus al?
Heb alles weer even doorgelezen en ben benieuwd hoe het verder gaat!
Weer een mooie WOW!
Mijn bijdrage staat op; http://www.colibri.web-log.nl
Het zal vast aan mij liggen, maar ik denk niet dat het snel zal gebeuren dat iemand vraagt om te doen alsof je iets obceens hebt gezegd, zeker niet als je hem eigenlijk nog niet kent.
Of heb ik het verkeerd begrepen?
Mijn wow staat hier http://miekjesmijmeringen.punt.nl/#420992
@ Annemiek: Jesse heeft een heel precieze strategie om Aiden te ‘krijgen’ en hij gaat het niet uit de weg misbruik te maken van diens vriendin om dat voor elkaar te krijgen. Hij wil opvallen bij Aiden en daarom zegt hij tegen de vriendin: “Doe alsof ik net wat heel obsceens heb gezegd.”
mooi geschreven, kort maar krachtig en duidelijk.
zo. lang niet geweest, hier. ik vind je wow prachtig. mag ik één dingetje aanmerken ? (omdà t ik ‘m zo mooi vind !)
als je in de laatste zin de woorden ‘de mist’ weg laat, vind ik ‘m nòg mooier…
(Buiten voegde de laaghangende bewolking de daad bij zijn gedachten en maakte de overkant van de straat onzichtbaar.)
Mooi! Je voelt de wanhopigheid van de hoofdrolspeler…
Mooi gedaan weer! Ben het met Inge eens wat die mist betreft, zonder is beter.
Eenzaam, de weg zoeken, en proberen de weg te vinden
@ Inge & Trui: gedaan. Was het er ook mee eens. Heb er ergens anders 2 woorden bij gezet, omdat het anders geen 250 woorden meer was… 😉
Mooie WOW! maar wat moet ik me voorstellen bij “een vreemde, die hij nog nooit echt heeft ontmoet. Ze heeft zwart haar en groene ogen” ,een fantasie?????
Groetjes!
p.s mijn bijdrage; http://www.colibri.web-log.nl
Heel erg mooi. Goed tempo, makkelijk voor te stellen hoe het ging bij deze man.
Mij rijst de vraag, wat gaat hij nu doen, nu alles zo in puinhoop ligt. Ben daar wel benieuwd naar.
Ai, daar staat hij dan met alle opties opnieuw open. Sneu! Gevoelig geschreven!
Mooie WoW, beetje treurig maar toch mooi. Ik begreep alleen die zin niet waarin de helft van de meubels waren verdwenen. Waren die met zijn vriendin mee?
Goed dat je weer meedoet Jackles. Welcome back bij de WoW.
makkelijk weglezende wow, alleen net wat plato tikte, die “meubels…..met de vrachtwagen waarmee ze hier uit hadden moeten komen” , dat blijft een beetje een vraagteken voor me.
Voor mij blijft even een raadsel waar de figuur vandaan komt waar hij verliefd op werd. Maar ik heb je bijdrage wel met plezier gelezen.
De mijne staat hier http://miekjesmijmeringen.punt.nl/#425661
Een echte Jackles weer, vlot, mooi geschreven en laat alle opties open!
What goes around comes around.
Goeie WoW.
Mooie WoW. Je kan wel meevoelen met de hoofdpersoon..
Goede wow, ik geloof hem!
Pittig. Moet vervolgd worden 😉